விந்தை மனது

வாசலில் கோலம் வரைகின்ற போது

வந்து கடக்கும் அந்த ஒரு நொடியில்

பார்வையாலே பாராட்டுக் கூறி பிறர்

பார்க்கும் முன்பே மறையும் உன்னை

பார்த்துக் கொண்டே இருந்துவிடத் துடிக்கும்


வீதிதனில் திரும்புகையில் என்

வீடுதனைக் கடக்கும்போது ஜன்னலில்

மறைந்து நிற்கும் என்னை நோக்கி

விரைந்து செய்யும் ஒரு புன்னகையில் உன்

விரல் பிடித்து கூடவே வந்துவிடத் துடிக்கும்


மொட்டை மாடியில் நின்று வட்டநிலவை நீ ரசித்தாலும்

எட்டிப் பிடித்து நிலவிடம் என்னவனைப் பார்க்காதே

எனக்கு போட்டியாய் வந்தவளே போய்விடு மேகத்தினுள்

என் மனவானின் சந்திரனை நீ மயக்காதே

என்று திட்டித் தீர்த்துவிடத் துடிக்கும்


வசதியான பையனென்று வளைத்தாயோ என்று உனக்கு

வாய்த்த அன்னை வலிந்து கேட்ட போது அவர்கள்

வாயடக்கி விரைவில் விவாகத்துக்கு வித்திட வைத்த நீ

பாலையில் நடந்தாலும் கூடவே தொடரும் பாதையில்

பதிந்த அடிகளாய் உன்னுடனேயே சென்றவிட துடிக்குமென் விந்தைமனது